ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΚΟΥΑΡΤΕΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ Β' «ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ»
Με βασικούς άξονες το νέο χτύπημα σε αφορολόγητο και συντάξεις, αλλά και τα μέτρα για τη θωράκιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, η κυβέρνηση φέρνει αυτήν τη βδομάδα στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο για το κλείσιμο της νέας αντιλαϊκής συμφωνίας, που σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που παρουσίασε αναμένεται να ψηφιστεί στην Ολομέλεια το διήμερο 16 - 17 Μάη.
Στα 10 δισ. ευρώ οι απώλειες για τους συνταξιούχους την τετραετία 2016 - 2019
Η καρατόμηση της «προσωπικής διαφοράς» προσθέτει χασούρα 1,8 δισ. ευρώ κατ' έτος στα 8,2 δισ. που τους αφαιρούν με τον Ν. 4387/2016
Στα 10 δισ. ευρώ φτάνουν οι αιματηρές περικοπές σε βάρος συνταξιούχων και ασφαλισμένων για την τετραετία 2016 - 2019 που επιβάλλει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, μετά και την κατάληξη της συμφωνίας για τη δεύτερη «αξιολόγηση».
Με τη συμφωνία αυτή, στους παλιούς συνταξιούχους (που λαμβάνουν σύνταξη με το καθεστώς πριν την ψήφιση του νόμου 4387/2016, «νόμος Κατρούγκαλου») επιβάλλονται νέες περικοπές στις ήδη καταβαλλόμενες συντάξεις, ύψους 1,8 δισ. ευρώ για το 2019 (1% του ΑΕΠ), οι οποίες βέβαια θα συνεχίσουν να ισχύουν στο διηνεκές.
Οι νέες αυτές μειώσεις έρχονται να προστεθούν στις περικοπές που προβλέπει ο νόμος 4387/2016, ύψους 8,2 δισ. ευρώ, που ψήφισε πριν ένα χρόνο τέτοιες μέρες η κυβέρνηση και οι οποίες αναλύονται ως εξής για την τετραετία 2016 - 2019 (στοιχεία Λογιστηρίου του Κράτους): Από περικοπές σε συνταξιούχους, παλιούς και νέους, 6,016 δισ. ευρώ, και από τις πρόσθετες εισφορές 2,218 δισ. ευρώ. Το άθροισμα οδηγεί σε απώλειες 10 δισ. ακριβώς για τους συνταξιούχους, μόνο από τις παρεμβάσεις στο Ασφαλιστικό και μόνο για την τετραετία 2016 - 2019.
Εδώ πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις περικοπές που επιβλήθηκαν το καλοκαίρι του 2015, με την ψήφιση του 3ου μνημονίου, όπως και την αύξηση των εισφορών για τον ΕΟΠΥΥ (στο 6% από το 4% στις κύριες συντάξεις και 6% για πρώτη φορά στις επικουρικές).
Η νέα περικοπή αφορά στην κατάργηση ή τη δραστική μείωση της «προσωπικής διαφοράς» στις καταβαλλόμενες συντάξεις και μπορεί να φτάσει μέχρι και το 18% του συνολικού ποσού της σύνταξης που λαμβάνουν οι σημερινοί συνταξιούχοι.
Το χτύπημα δεν περιορίζεται στις κύριες συντάξεις, αλλά θα επεκταθεί και στις επικουρικές, για να μπορέσει η κυβέρνηση να εξασφαλίσει ότι το συνολικό χαράτσι σε ετήσια βάση θα φτάνει κάθε χρόνο στο 1% του ΑΕΠ, δηλαδή τουλάχιστον στο 1,8 δισ. ευρώ με βάση το σημερινό ΑΕΠ.
Σύμφωνα, μάλιστα, με την κυβέρνηση, η μεσοσταθμική μείωση στις συντάξεις (η μείωση κατά μέσο όρο δηλαδή) θα φτάσει στο 9%, γεγονός που σημαίνει ότι κατά μέσο όρο θα κοπεί πάνω από μία σύνταξη το χρόνο από τους συνταξιούχους, που τον αριθμό τους η ίδια η κυβέρνηση ανεβάζει στο 1,1 εκατομμύριο.
Επομένως, η συντριπτική πλειοψηφία των «προσωπικών διαφορών» θα καταργηθεί, ενώ μόνο στις περιπτώσεις που η περικοπή αυτή οδηγεί σε μειώσεις άνω του 18% του συνολικού ποσού της σύνταξης, θα διατηρηθεί ένα ποσό.
Για παράδειγμα, αν η καταβαλλόμενη σύνταξη σήμερα είναι 800 ευρώ και με τον επανυπολογισμό η νέα σύνταξη διαμορφώνεται στα 660 ευρώ, η «προσωπική διαφορά» ανέρχεται στα 140 ευρώ και θα περικοπεί ολόκληρη, καθώς το ποσό της μείωσης αντιστοιχεί στο 17,5% της συνολικής σύνταξης.
Αντίστοιχα, στην περίπτωση που η καταβαλλόμενη σύνταξη κύρια και επικουρική σήμερα ανέρχεται στα 1.000 ευρώ και η νέα σύνταξη μετά τον επανυπολογισμό της διαμορφώνεται στα 800 ευρώ, τότε η περικοπή θα φτάσει τα 180 ευρώ (18% της συνολικής σύνταξης) και θα «σωθούν» μόλις 20 ευρώ από την «προσωπική διαφορά»...
Ομως οι συνταξιούχοι, μαζί με την περικοπή της προσωπικής διαφοράς, δέχονται και δεύτερο χτύπημα από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου, η οποία σε πολλές περιπτώσεις θα σημάνει επιπλέον φόρο γύρω στα 650 ευρώ, «κόβοντάς» τους έτσι άλλη μία σύνταξη κάθε χρόνο!
Μεταρρυθμίσεις απευθείας από τα κιτάπια του κεφαλαίου
Αναδιαρθρώσεις για την τόνωση της καπιταλιστικής κερδοφορίας περιέχει η συμφωνία
Η συμφωνία συγκυβέρνησης και κουαρτέτου περιλαμβάνει ένα μπαράζ αναδιαρθρώσεων και κάθε είδους παρεμβάσεις στην προοπτική προσέλκυσης κερδοφόρων επενδύσεων, καταπώς έχουν υποδείξει ο ΣΕΒ και άλλα τμήματα του εγχώριου κεφαλαίου. Μεταξύ άλλων, όπως προβλέπεται στα επικαιροποιημένα μνημόνια, προβλέπονται:
• Οι ελληνικές αρχές θα ολοκληρώσουν τη «στρατηγική ανάπτυξης», η οποία μεταξύ άλλων «θα πρέπει να στοχεύει στη δημιουργία, μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια, ενός ελκυστικότερου επιχειρηματικού περιβάλλοντος». Σε αυτό το πλαίσιο, οι προτεραιότητες αφορούν τομείς όπως ο τουρισμός, οι τεχνολογίες πληροφορικής, οι μεταφορές, η φαρμακοβιομηχανία, η γεωργία και η μεταποίηση γεωργικών προϊόντων, η εφοδιαστική αλυσίδα.
• Απελευθέρωση της κυριακάτικης αργίας στα καταστήματα λιανικής (βλέπε αναλυτικά και στη σελίδα 8). Περαιτέρω εξειδικεύσεις αναμένονται στο υπό κατάθεση πολυνομοσχέδιο, ενώ δρομολογούνται οι «μεταρρυθμίσεις» που αφορούν ζητήματα όπως η χρονική διάρκεια της τουριστικής περιόδου και ο ορισμός της τουριστικής περιοχής. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τουριστική περίοδος επεκτείνεται στο ένα εξάμηνο (Μάης - Οκτώβρης), ενώ ως τουριστική περιοχή ορίζεται αυτή στην οποία υπάρχουν 2.000 «ξενοδοχειακές κλίνες». Ετσι, σε ολόκληρη τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου οι αλυσίδες λιανικής θα μπορούν να λειτουργούν κάθε Κυριακή (δηλαδή επιπλέον 24 Κυριακές το χρόνο).
• Θα προωθηθεί ο νόμος για την «εφοδιαστική αλυσίδα», καθώς και το γενικό σχέδιο για τις μεταφορές (οδικές, σιδηροδρομικές, θαλάσσιες, εναέριες), ενώ και η πλήρης εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων» για την επιτάχυνση των αδειοδοτήσεων για νέες επενδύσεις.
• Σε ό,τι αφορά τη διαχείριση των «κόκκινων» τραπεζικών δανείων, αναμένονται οι ρυθμίσεις σχετικά με τη διαμόρφωση «δευτερογενούς αγοράς», την ταχύτερη αδειοδότηση των επιχειρήσεων που θα εμπλακούν σε αυτή μέσω της αγοράς δανείων από τις τράπεζες, την έναρξη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για τα «κόκκινα» δάνεια, τη νομική προστασία για τραπεζικά και κρατικά στελέχη που εμπλέκονται σε αναδιαρθρώσεις δανείων και επιχειρήσεων.
• Στη Δημόσια Διοίκηση προβλέπεται καθεστώς «μόνιμης κινητικότητας», αναθεώρηση του συστήματος «αξιολόγησης της απόδοσης», παρεμβάσεις στα «ειδικά μισθολόγια», καθώς επίσης και η επιβολή πλαφόν στο μισθολογικό κόστος και το επίπεδο απασχόλησης, με κατεύθυνση την πτωτική πορεία των μισθολογικών δαπανών σε σχέση με το ΑΕΠ.
• Προβλέπεται σειρά παρεμβάσεων με κατεύθυνση τη συγκέντρωση της επιχειρηματικής πίτας και των κερδών σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους. Μεταξύ άλλων, η πώληση «μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων» (ΜΗΣΥΦΑ) και εκτός φαρμακείων, οι «απελευθερώσεις» επαγγελμάτων (μηχανικοί κ.ά.).
Στα ζητήματα της λεγόμενης «διαφάνειας» δεσπόζει, μεταξύ άλλων, η τροποποίηση της νομοθεσίας για τη χρηματοδότηση των πολιτικών κομμάτων και γίνεται λόγος για «αδυναμίες» του υπάρχοντος πλαισίου σχετικά με τις «ανώνυμες δωρεές», αναφέροντας ως παράδειγμα τις κατευθύνσεις της Ομάδας Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRECO).
Απάτη ολκής με τα «αντίμετρα»
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ επιχειρεί να ξεδιπλώσει μια ακόμη απάτη ολκής, γύρω από τα λεγόμενα «αντίμετρα». Πέρα από το γεγονός ότι αυτά αφορούν βασικά μέτρα για την ανταγωνιστικότητα του εγχώριου κεφαλαίου (μείωση φορολογίας, επιδότηση τσάμπα εργαζόμενων κ.ο.κ.), πέρα και από το γεγονός ότι έχουν ως όρο και προϋπόθεση την ολόπλευρη εφαρμογή του αντιλαϊκού προγράμματος με την παραγωγή πλεονασμάτων «φαραωνικού» χαρακτήρα, οι διαφημιζόμενες «παροχές» (π.χ. σίτιση στα σχολεία, στέγαση κ.ά) έχουν αφετηρία την ισοπέδωση των κάθε είδους προνοιακών επιδομάτων που έχουν απομείνει για τα φτωχά λαϊκά νοικοκυριά.
Χαρακτηριστικά:
• Στα επικαιροποιημένα μνημόνια, υπάρχει ρητή πρόβλεψη για τον «εξορθολογισμό», όπως λένε, του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας.
• Ορισμένα από τα μέτρα αυτά θα τα περάσουν σε επόμενη φάση, σε συνδυασμό με την κατάθεση του κρατικού προϋπολογισμού για το 2018.
• Για το 2018 προβλέπονται «εξοικονομήσεις» από κατηγορίες όπως το επίδομα ανεργίας για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας, την περικοπή του επιδόματος θέρμανσης, προκειμένου, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, να αποδοθούν σε «δαπάνες στέγασης» φτωχών λαϊκών νοικοκυριών.
Να σημειωθεί ότι η λίστα με τα αντιλαϊκά ορόσημα, με καταληκτική ημερομηνία εφαρμογής τον Ιούνη του 2018 αναφέρει τη «νομοθεσία ενός σύγχρονου και εκσυγχρονισμένου συστήματος στέγασης, οικογένειας και παροχών αναπηρίας, που χρηματοδοτείται από τον εξορθολογισμό των περιττών κοινωνικών προγραμμάτων».
Σε αυτό το πλαίσιο, η κυβέρνηση ψηφίζει τώρα τη.. μισή διάταξη, τάχα ως «αντίμετρο», αφήνοντας για τη συνέχεια τη διάλυση των «περιττών κοινωνικών προγραμμάτων», όπως η ίδια και το «κουαρτέτο» βαφτίζουν τις στοιχειώδεις ανάγκες διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας.
Σε «βαθιά κατάψυξη» ο κατώτερος μισθός
Σε ό,τι αφορά τον κατώτερο μισθό, διατηρείται ανέπαφο το πλαίσιο που το 2012 επέβαλε τα 586 και 511 ευρώ μεικτά. Δηλαδή, ούτε για τα επόμενα χρόνια προβλέπεται κάποια αύξηση στους κατώτερους μισθούς, που θα παραμείνουν παγωμένοι στα σημερινά επίπεδα και ακόμη χαμηλότερα για όσους δουλεύουν με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία, οι οποίοι ξεπερνούν το μισό εκατομμύριο.
Παράλληλα, θα νομοθετηθεί η κατάργηση της «διοικητικής προέγκρισης» (υπουργικό «βέτο») των ομαδικών απολύσεων για τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις, δηλαδή των απολύσεων πάνω από τα προβλεπόμενα σήμερα όρια (5% και μέχρι 30 απολύσεις το μήνα). Αντί της προηγούμενης διαδικασίας, οι επιχειρήσεις που θέλουν να προβούν σε μαζικές απολύσεις, αναδιαρθρώσεις και συγχωνεύσεις, θα μπορούν στο εξής να ακολουθούν ένα συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα «διαβούλευσης» και ενημέρωσης των εργαζομένων, όπως και να υποβάλλουν στο ΑΣΕ ένα «κοινωνικό σχέδιο» παροδικής απορρόφησης των κραδασμών από την απότομη ανεργία (π.χ. μετεκπαίδευση, κατάρτιση).
Με τον τρόπο αυτό υπηρετούνται ακόμα καλύτερα οι εξαγορές και οι συγχωνεύσεις που επιδιώκει το κεφάλαιο, μπροστά και στη διαδικασία της εκκαθάρισης της αγοράς από τις υπερχρεωμένες και μη βιώσιμες επιχειρήσεις, με εργαλείο τον «εξωδικαστικό συμβιβασμό» που ψηφίστηκε πρόσφατα.
Σε ό,τι αφορά, τέλος, τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, η κυβέρνηση σε επόμενο χρόνο (Σεπτέμβρης 2017) σκοπεύει να νομοθετήσει νέα εμπόδια στην προκήρυξη απεργίας, βάζοντας ως όρο αυτή να αποφασίζεται από την πλειοψηφία των «ταμειακώς εντάξει» εγγεγραμμένων μελών ενός πρωτοβάθμιου σωματείου και όχι από την πλειοψηφία των παρόντων μελών σε μια Γενική Συνέλευση που έχει απαρτία. Στην ίδια λογική εντάσσονται και μέτρα όπως η διεύρυνση των λόγων που θα μπορεί μια επιχείρηση να απολύει συνδικαλιστές, αλλά και ο περιορισμός των συνδικαλιστικών αδειών.
Παγιώνεται και θωρακίζεται το αντεργατικό πλαίσιο
Η συμφωνία της κυβέρνησης με το κουαρτέτο όχι μόνο δεν συνιστά επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων ή κάποιων στοιχείων όπως η «επεκτασιμότητα» των συμβάσεων και η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, όπως ισχυρίζεται η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, αλλά κινείται στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Συγκεκριμένα, επεκτείνει τουλάχιστον μέχρι το τέλος του τρίτου μνημονίου (Αύγουστος 2018) όλο το αντεργατικό καθεστώς που διαμορφώθηκε τα προηγούμενα χρόνια, ενώ το ενισχύει και παραπέρα με την πλήρη απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων (βλέπε σχετικό θέμα).
Αν και η πλήρης εικόνα θα διαμορφωθεί με την κατάθεση των σχετικών διατάξεων τη βδομάδα που μπαίνει, από τις μέχρι τώρα ανακοινώσεις προκύπτει ότι η κυβέρνηση αναμένεται να δεσμευτεί διά νόμου ότι δεν θα θίξει ούτε ένα «γιώτα» από το ισχύον αντεργατικό πλαίσιο, το οποίο θα διατηρηθεί στο ακέραιο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος του καλοκαιριού του 2018, όταν θα έχουν δημιουργηθεί καλύτεροι όροι για τις παραπέρα ανατροπές που βρίσκονται στα σκαριά και, μεταξύ άλλων, προβλέπονται από το τρίτο μνημόνιο.
Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Σε ισχύ θα παραμείνουν οι διατάξεις για την υπερίσχυση των επιχειρησιακών συμβάσεων, που μέσω και της θεσμοθέτησης των «Ενώσεων Προσώπων» έδωσαν στους καπιταλιστές τη δυνατότητα να παρακάμπτουν τις κλαδικές συμβάσεις και να επιβάλλουν μισθούς στο ύψος της κουτσουρεμένης ΕΓΣΣΕ και ατομικές συμβάσεις με τους χειρότερους όρους. Διατηρείται, επίσης, όλο το αντεργατικό πλαίσιο για τις κλαδικές και ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις, δηλαδή η αναστολή της υποχρεωτικότητας και επεκτασιμότητας Συλλογικών Συμβάσεων, η αρχή της ευνοϊκότερης ρύθμισης, το πάγωμα των «τριετιών» και όλης της προϋπηρεσίας ενός εργαζόμενου, όπως αυτή είχε διαμορφωθεί το 2012, η κατάργηση επιδομάτων κ.λπ.
«Πανηγύρι» των μονοπωλίων οι ιδιωτικοποιήσεις
Με τη συμφωνία, εκχωρείται σε «επενδυτές» περίπου το 40% της ηλεκτρικής παραγωγής από λιγνίτη της ΔΕΗ. Το ακριβές ποσοστό θα καθοριστεί μετά από συζητήσεις με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ενώ ξεκαθαρίζεται ότι οι προς εκποίηση παραγωγικές μονάδες δεν θα έχουν καμιά επιχειρηματική σχέση με τη ΔΕΗ. Σύμφωνα με το «συμπληρωματικό» μνημόνιο, «οι αρχές ως προγενέστερη δράση θα προτείνουν επίσημα διαρθρωτικά μέτρα που θα εφαρμοστούν άνευ όρων σε συμμόρφωση με τις πρόσφατες αποφάσεις των ευρωπαϊκών δικαστηρίων και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με τον λιγνίτη».
Επιπλέον, οι πλειστηριασμοί NOME θα συνεχιστούν, προκειμένου, σε συνδυασμό με τα διαρθρωτικά μέτρα, να διασφαλίσουν τη μείωση του μεριδίου της λιανικής και της χονδρικής αγοράς της ΔΕΗ κάτω από 50% με «βιώσιμο» και «μόνιμο» τρόπο, ανοίγοντας δηλαδή την αγορά για να βρουν κερδοφόρα διέξοδο και άλλα κεφάλαια. Παράλληλα, γίνεται λόγος για ενδεχόμενη ανάγκη θέσπισης πρόσθετων διαρθρωτικών μέτρων, δείχνοντας στην κατεύθυνση εκποίησης και υδροηλεκτρικών μονάδων σε επόμενη φάση.
Τέλος, προωθείται η ολόπλευρη εφαρμογή του επιχειρηματικού πλάνου από την πλευρά του ΤΑΙΠΕΔ, με βάση τη λίστα των υπό ιδιωτικοποίηση κρατικών συμμετοχών σε επιχειρήσεις που βρίσκονται στη διαχείρισή του, όπως για το 66% του ΔΕΣΦΑ, το 17% της ΔΕΗ, το 65% της ΔΕΠΑ, το 35% των ΕΛΠΕ, το 30% του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών κ.ά.
Στη μέγγενη των «ματωμένων» πλεονασμάτων
Σύμφωνα με πληροφορίες, το ύψος των πλεονασμάτων θα παραμείνει στο 3,5% του ΑΕΠ για μια ακόμη 4ετία μετά τη «λήξη» του προγράμματος, δηλαδή μέχρι και το 2022. Ουσιαστικά, πρόκειται για μια «άτυπη» παράταση που δίνεται στο τρίτο μνημόνιο. Σε ό,τι αφορά τα παζάρια Ευρωζώνης - ΔΝΤ σχετικά με τις ρυθμίσεις για το κρατικό χρέος, πληροφορίες αναφέρουν ότι διαφαίνεται κάποια συμφωνία για ένα πλαφόν στο 15% του ΑΕΠ στις ετήσιες δαπάνες για την εξυπηρέτησή του κατά τα επόμενα χρόνια (μετά το 2018) και στο εύρος του 20% του ΑΕΠ για τη μακροπρόθεσμη περίοδο που θα εκτείνεται σε περίοδο αρκετών δεκαετιών, ενδεχομένως μέχρι το 2060. Σε αυτό το πλαίσιο, οι όποιες παρεμβάσεις «διευκόλυνσης» από την πλευρά της Ευρωζώνης θα ενεργοποιούνται εάν και εφόσον οι ετήσιες αποπληρωμές για το κρατικό χρέος ξεπερνούν τα συγκεκριμένα ποσοστά.
Κατακρεούργηση αφορολόγητου
Η καρατόμηση του αφορολόγητου ορίου θα εφαρμόζεται από το 2020, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να ξεκινήσει και από το 2019, στην περίπτωση που δεν πιάνονται οι αντιλαϊκοί στόχοι. Η επιστροφή φόρου που ισχύει σήμερα, καρατομείται κατά 650 ευρώ, στη βάση της οποίας το βασικό αφορολόγητο όριο συρρικνώνεται στα 5.685 ευρώ, από 8.636 ευρώ σήμερα. Σε αυτό το πλαίσιο, η ενίσχυση της φοροληστείας στον ιδιωτικό τομέα (14 μισθοί) θα ξεκινά από εισοδήματα 406 ευρώ το μήνα. Σε αυτό το πλαίσιο, το αφορολόγητο όριο για λαϊκά νοικοκυριά με 1 προστατευόμενο παιδί συρρικνώνεται στα 5.905 ευρώ από 8.864 ευρώ. Στην περίπτωση ετήσιου εισοδήματος στα 10.000 ευρώ, ο φόρος από 250 ευρώ σήμερα εκτοξεύεται στα 900 ευρώ, με την επιβάρυνση να φτάνει στα 650 ευρώ. Στην περίπτωση μισθωτού ή συνταξιούχου με ετήσιο εισόδημα στα 8.000 ευρώ (αφορολόγητο μέχρι σήμερα) θα καταβάλλεται φόρος 650 ευρώ, γεγονός που σημαίνει την αρπαγή μιας ακόμη μηνιάτικης σύνταξης και σχεδόν ενός μισθού, από το σκέλος της φοροαφαίμαξης.
«Προκρούστης» και για τις κατώτερες συντάξεις
Μια ακόμη επώδυνη πλευρά της νέας συμφωνίας, είναι το γεγονός ότι η νέα περικοπή των συντάξεων επιβάλλεται σε όλους τους συνταξιούχους που έχουν «προσωπική διαφορά», ανεξάρτητα από το ύψος της σύνταξής τους. Ετσι, θα γίνουν περικοπές και στα κατώτερα όρια συντάξεων. Με δεδομένο ότι αρκετοί συνταξιούχοι που λάμβαναν μέχρι πέρυσι τα κατώτερα όρια ήδη χάνουν και το ΕΚΑΣ - μέχρι το 2020 καταργείται ολοσχερώς - οδηγούμαστε στη διαμόρφωση μιας μεγάλης μερίδας συνταξιούχων, οι οποίοι θα διαβιούν σε συνθήκες φτώχειας. Σε αυτούς θα προστεθούν οι συνταξιούχοι δικαιούχοι συντάξεων χηρείας, αναπηρίας, αλλά και οι μητέρες που συνταξιοδοτήθηκαν με το ειδικό καθεστώς των ανήλικων τέκνων. Ολοι αυτοί, μέσα από τον επανυπολογισμό και την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, δεν θα μπορούν να επιβιώσουν με τα πενιχρά ποσά που θα τους απομείνουν.
